تهیه مرکب زیستی جهت کاربرد در چاپ سلولی: مقایسه دو روش کشت سه بعدی قطره معلق و لوله مخروطی در چاپ زیستی

مقدمه: هدف نهایی مهندسی بافت، طراحی و ساخت بافت های بدن و کمک به ترمیم و جایگزینی بافت های آسیب دیده بدن است. تکنیک های مهندسی بافت چه به صورت سنتی و چه نوین، تلاش دارند تا بافت هایی با ویژگی های مشابه بافت های طبیعی بسازند؛ از این رو زیست شبیه سازی به عنوان یکی از زمینه های مطرح در مهندسی بافت، مورد توجه است. درک آنچه درون بدن در هنگام شکل گیری و تکامل بافت ها و اندام ها به خصوص در مرحله جنینی اتفاق می افتد، می تواند در مطالعات مهندسی بافت مفید باشد. مطالعات نشان داده که فرآیند خود مجتمع شوندگی توده های سلولی سه بعدی، می تواند خصوصیات عملکردی و ساختاری بافت های طبیعی بدن را بیشتر شبیه سازی کند. از این رو استفاده از توده های سلولی، به عنوان واحدهای ساختاری بافت ها، به جای سلول های مجزا، در تحقیقات مهندسی بافت پیشنهاد شده است. هدف از این مطالعه تهیه توده های سلولی مطلوب جهت کاربرد در مهندسی بافت بود.روش ها: از دو روش کشت سه بعدیhanging drop (hd)  وconical tube (ct) جهت تولید توده های سلولی بهره گرفته شد. با تغییر چگالی اولیه سلولی و زمان پیش کشت، ابعاد توده ها، زیست پذیری و قابلیت تکثیر و قابلیت گسترش بافتی توده ها مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: بر طبق نتایج، هر دو روش به عنوان روش های آزمایشگاهی در دسترس، جهت تهیه توده های سلولی مناسب می باشند. ابعاد توده ها و میزان زنده بودن سلول ها توسط چگالی اولیه سلولی و زمان پیش - کشت قابل کنترل است، هر چند تغییر ابعاد در روش hd، خطی تر از روش ct است. در روش hd، یکنواختی ابعاد توده های به دست آمده و همچنین شکل کروی آنها در مقایسه با روش ct قابل توجه بوده است. در هر دو روش، توده های با چگالی سلولی کمتر، خواص همچسبی کمتری را نشان داده و در برهمکنش با محیط تمایل بیشتری به چسبندگی، گسترش و در نتیجه تکثیر سلولی دارند.نتیجه گیری: روش hd قادر به تولید توده هایی با ویژگی های مطلوب تر جهت کاربرد به عنوان واحدهای ساختاری در مطالعات مهندسی بافت است.